کد مطلب:38810 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا در قرآن كريم آيهاي حاكي از امامت پيامبر اكرموجود دارد؟

1. امامت به مفهوم پيشوا بودن است; به گونهاي كه مردم از كسي كه داراي اين مقام است پيروي كرده، گفتار و رفتار خود را بر گفتار و كردار او تطبيق نمايند.

2. از آياتي مانند: وَ جَعَلْنَـَهُمْ أَغمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا;(انبيا،73) آنان را امامان هدايت كننده به فرمان خود قرار داديم كه هدايت به عنوان توضيح بعد از امامت ذكر شده و سپس آن را به امر مقيّد كرده است و امر نيز، در مقابل خلق كه جنبه تغيير و تدريج موجودات است; عبارت است از جنبه تجرّد و ثبات موجودات; معلوم ميگردد امام آن شخص هادي است كه از جنبة ملكوتي موجودات، آنها را رهبري ميكند و مقام امامت يك نوع ولايت بر اعمال مردم است از نظر باطن كه با هدايت توأم ميباشد و هدايت هم در اينجا، تنها به مفهوم راهنمايي و ارائه طريق كه كار پيامبران و رسولان و عموم مؤمنان موعظهگر است، نيست; بلكه به معني رساندن به مقصد است. چنين كسي داراي مقام يقين است و عالم ملكوت بروي مكشوف و شرايط ديگر از قبيل عصمت

3. درباره پيامبراكرمكه آيا وجود مقدس ايشان، امام هم بودهاند يا خير، پاسخ مثبت است. دليل اين ادّعا، آية شريفه 124 سوره بقره، به انضمام رواياتي است كه درباره آيه ياد شده از معصومين: رسيده است.

در حديثي از صفوان جمّال نقل شده كه ميگويد در مكّه بوديم. سخن از آيه وَ إِذِ ابْتَلَيََّ إِبْرَ َهِيمَ رَبُّهُو بِكَلِمَـَتٍ فَأَتَمَّهُنَّ به ميان آمد، فرمود آنها را به محمد و علي و ائمه از فرزندان عليكه در آية ذرية فرموده، تمام كرد. از اين رو، معناي آيه، رويهم رفته چنين ميشود: هنگامي كه خدا، ابراهيم را به كلماتي آزمايش كرد كه آن كلمات، امامت ابراهيم و اسحاق و فرزندانش بود، آن را به امامت محمد6 و امامان اهل بيت از فرزندان اسماعيل كامل گردانيد.(الميزان، ذيل تفسير آيه شريفة فوق.)